Obligado voor deze week!

Holi moli wat een leuke week. De vorige post is alweer een tijdje geleden, daarom is deze extra lang. Vorig weekend hebben we namelijk holi phagwa gevierd. Misschien kennen jullie de colorrun, maar wij hebben het beter uitgezocht: niet hardlopen, maar toch feest vieren met kleurenpoeder. Holi is een feest waarbij de hindoestanen vieren dat het goede wint van het kwade, het is een soort lentefeest. Wij zijn zondagavond met Kim en Debbie naar streetphagwa geweest. Witte kleren aan en gaan met die banaan. Na twee minuten waren we al niet meer wit en voelde ik me ook gelijk iets minder blank. Het zat echt overal, zelfs onder mijn teen terwijl ik schoenen aan had. De volgende dag mochten we dit feest nog een keer doen. We waren uitgenodigd bij Anita, een hindoestaanse vrouw die we hadden ontmoet in het vliegtuig. Geen feest zonder eten, dus er mocht weer gekookt worden. Velen weten dat ik niet kan koken en dus werd ik ook vrij snel uit de keuken verwijderd om maar toe te kijken: zo zie ik het graag. Na de heerlijke roti en loempia's, gingen we naar de moeder van Anita en daar de helft van de familie die we ook al eerder hadden ontmoet. Bij een Surinaamse familie kun je niet zomaar weggaan zonder een goed gevulde maag (lees bomvolle maag) en dus mochten we nog even door gaan met bunkeren. Om de extra kilo's die hier in Suriname er bij komen er weer af te halen, zijn we naar de palmentuin en het onafhankelijksheidplein gegaan om holi te vieren. Iedereen gooit met kleurrijk poeder. Dit was wel weer andere poeder dan de dag eerder. Zondagavond had ik namelijk een allergische reactie op de poeder (niesbuien, verstopte neus en traanogen), maar gelukkig had ik daar maandag geen last van. De volgende dag mochten we weer lesgeven. We waren bang dat we nog gekleurd les moesten gaan geven, maar met wat shampoo ging het op de meeste plekken zo af (behalve de rug van Leanne, die heeft na 5 dagen nog steeds een smurfenrug). Holi is een nationale vrije dag, dus ook voor onze leerlingen. Alleen hadden sommige leerlingen behoefte aan nog meer vrije dagen en waren de klassen niet zo vol. Wel opvallend dat de leerlingen die wij tegen kwamen op het feest niet in de les waren. Maar er waren ook leerlingen die nog geel of blauw waren van de dag ervoor. 

Dinsdagmiddag hebben we lekker niks gedaan en bijgeslapen, want we wisten dat dit de eerstvolgende nacht niet kon. We hadden namelijk een stedentripje geboekt naar Belém, Brazilië. Nachtje doorhalen op het vliegveld dus. Na drie uur vliegen, met een tussenlanding in Cayenne, Frans-Guyana, kwamen we aan in Belém. We hadden nog niet eens bedacht hoe we naar het appartement moesten toen we al werden gevraagd om een taxi te nemen. We werden direct met de neus op de feiten gedrukt dat we google translate moesten downloaden, want niemand spreekt hier Engels. Toen we in ons appartement kwamen en bij hadden geslapen, ontmoette we onze huisgenoot. Thank God, want hij sprak wel Engels. Hij heeft in Dublin gestudeerd en gaat deze zomer weer terug. Hij kon ons dus ook een beetje wegwijs maken in deze stad. Belém is heel anders dan Paramaribo: hoge flats, geen gaten in de wegen, geen gefluit naar ons op straat en ook rijden ze hier weer rechts. Ik hoef niet eens meer na te denken aan welke kant ik in Suriname moet fietsen. We hebben in totaal 6 Engelssprekende mensen ontmoet: ons huisgenoot en 4 vrienden en een (knappe) jongen die ons gratis een rondleiding wilde geven in het theater van Belém. De eerste dag in Belém zijn we naar het centrum gelopen waar we de bezienswaardigheden te zien zijn. Wij waren naar Brazilië gekomen met het idee dat het mooi weer zou zijn, om ook zelfs een dag naar het strand te kunnen, maar helaas was het weer Hollands: snertweer. We hebben helemaal geen zon gezien, behalve de tequila sunrise cocktail. We hebben het hier zelfs koud met 26 graden. We zijn in Suriname gewoon te veel verwend. In de foto's hieronder enkele foto's van Belém. De tweede dag zijn we naar een botanische tuin / dierentuin gegaan en hebben we geprobeerd iets te eten bij de rivier, maar jeetje wat is het hier duur. We hadden niet genoeg geld voor een normaal diner, dus hebben we aan de Braziliaanse bitterballen (gevuld met kip) gezeten, alsnog tien euro kwijt voor een paar balletjes, maar we moesten toch wat eten. Alles is hier trouwens duur en dus gaat ons geld er zo doorheen. We wilden vrijdagochtend geld pinnen, bleek dat hier een heel karwei te zijn. Zes banken geprobeerd en pas de zevende bank konden we pinnen met onze bankpas.

Iedereen waarschuwde ons ook om voorzichtig te zijn, omdat hier vrijveel criminaliteit is. Er zijn ook een paar keer per dag schoten te horen, of dit moet vuurwerk zijn, maar als er een helikopter 10 minuten later daar rondvliegt, weten wij genoeg. Maar gelukkig hebben wij ons geen moment onveilig gevoeld. 

Op onze laatste dag in Belém was het weer niet wat wij hadden gehoopt: regen en 50 tinten grijs. Onze vlucht ging pas zaterdagochtend om 5.30, dus hadden we nog een hele dag en nacht over. Overdag hebben we vrij weinig gedaan, alleen maar eten en drinken. 's Avonds ging dat drinken verder in de Ierse pub waar st. Patrick's Day werd gevierd. Een groen hoedje, Ierse muziek, Braziliaanse mensen die Engels praten en zelfs groen bier maakte de avond geslaagd! In de Pub ontmoette wij een stel die over twee weken naar Amsterdam gaan, ze wilden natuurlijk weten naar welke plekjes ze echt moesten gaan. Uiteraard de bekende, toeristische plekjes als de Keukenhof en Zaanse Schans. Maar ik heb ze ook even Oosthem aangeraden. Denk niet dat ze daar komen, maar anders hebben we het toeristenplafond gehaald voor dit jaar!

Belém is een grote stad, maar er is weinig toerisme. Er is ook niet heel veel te zien in Belém en het is prijzig. Als je het ons vraagt, hoeft Belém niet op je bucketlist te staan. De Brazilianen raden ons wel aan naar Rio te gaan, maar dan moeten we eerst maar veel geld winnen in het casino. En daarnaast hebben we nog genoeg andere leuke tripjes op de planning staan. Maandag komen de oma en tante van Leanne naar Suriname om te zien waar we alweer zes weken wonen. De tijd gaat snel, maar het mag van mij nog tot sint juttemus duren, want het is hier veel te leuk!