Van diep in de zee naar hoog in de lucht

Misschien wordt het saai om te lezen, maar ik heb alweer een hele leuke tijd gehad hier in Suriname. De tante en oma van Leanne zijn hier voor acht dagen geweest en we hebben heel veel gedaan en gezien, dus daarom de week in vogelvlucht. Natuurlijk moesten wij alle mooie plekjes in Paramaribo laten zien, maar voordat we konden genieten, hadden wij nog even stage op dinsdagochtend. Dinsdagmiddag moesten wij naar de lerarenopleiding voor intervisie, dus hadden wij oma en tante naar thermen hermitage (wellness centre) gestuurd voor een massage. Ze moesten toch iets te doen hebben. ’s Avonds heerlijk gegeten en bij gekletst met uitzicht op de Suriname rivier. De volgende dag hebben we het centrum van Paramaribo laten zien. De Palmentuin, Onafhankelijkheidsplein en Fort Zeelandia moesten natuurlijk even op de foto gezet worden, net als de I <3 SU –letters waar we tot die tijd nog geen foto van hadden gemaakt. Woensdagmiddag was het tijd om bruin te worden op een bootje op de rivier op zoek naar dolfijnen. De vorige keer dat Leanne en ik dolfijnen gingen spotten, duurde het niet zo lang om er één te vinden. Dit keer moesten we 2,5 uur varen om de eerste vin te spotten. De dolfijnen luisterden goed naar mijn tekens, de salto moeten ze nog even leren, maar springen kunnen ze. Donderdag hadden we een verwendagje ingepland, pedicure, haartjes verven, massage, het leven is zo zwaar in Suriname. Op vrijdag zijn we naar Galibi gegaan om zeeschildpadden te kijken. Galibi ligt aan de grens met Frans-Guyana, het was ook de bedoeling om de grens over te steken, maar in Frans-Guyana is het op dit moment erg onrustig door demonstraties. We gingen dus direct door naar Galibi. Wat een heerlijkheid om met de voetjes in het zand aan te komen en heel veel palmbomen te zien. In Suriname heb je weinig stranden en daarom genoten we extra veel. Overdag was er tijd voor ontspanning in de hangmat. Toen het eenmaal donker werd, gingen we op pad om reuze schildpadden te bekijken. Wat een bijzondere ervaring, wat een grote dieren die aan land komen om 100-150 eieren te leggen. Slechts 1% van de eieren wordt een volwassen zeeschildpad, de andere halen het niet doordat ze worden opgegeten door dieren of door mensen. In Suriname is een schildpaddenei een delicatesse en op de zwarte markt worden ze voor veel geld verkocht. Een leuk weetje is dat zeeschildpadden weer teruggaan naar hun geboortestrand om daar eieren te leggen. Ze zijn dus behoorlijk honkvast, terwijl ze de hele oceaan doorzwemmen. Als ik op een zeeschildpad lijk, hoeft mijn moeder zich dus geen zorgen te maken (denk niet dat dat gaat gebeuren;) De reis naar Galibi is ook gefilmd en dat filmpje staat op mijn facebookpagina of via deze link: https://www.youtube.com/watch?v=YipSUPTbuC8 

De pret was nog niet over hoor, want er stond in het weekend nog veel meer leuks op de planning. Al een tijdje wil ik heel graag parachutespringen in Nederland. Toen vorige week op facebook voorbijkwam dat je dit ook in Suriname kon gaan doen, hoefde ik niet lang na te denken. Op zondag werden wij verwacht op een vliegveldje dichtbij Groningen, toch nog een stukje Nederland in Suriname. Leanne en haar oma en tante gingen mee om mij zenuwachtig te maken, maar dat is niet gelukt, volgens mij hadden zij meer zenuwen dan ik. In een klein vliegtuigje gingen we met vijf personen de lucht in, 2 tandemssprongen en 1 meneer alleen. De skydivers komen uit Rotterdam, maar waren in Suriname om een paar sprongen te maken. Ik mocht als laatste met mijn instructeur springen en toen kwamen de zenuwen toch wel een beetje. De vrijeval duurde ongeveer 30 seconden, daarna hadden we nog 5 minuten de tijd om van het uitzicht te genieten. Wat een onwijs toffe ervaring was dit! Ik ben niet helemaal zonder kleerscheuren ervan af gekomen. Geen paniek. Ik heb een groot blauw plek op mijn bovenarm gekregen, omdat het vel tussen de riem kwam toen de instructeur alle riemen nog wat strakker deed voor alle zekerheid. Ach, als dat alles is! We hadden voor deze dag een auto gehuurd en hebben de Surinaamse wegen dus even onveilig gemaakt. Op de fiets waren we al gewend aan het verkeer, maar met de auto kun je niet overal tussen door glippen. Maar dat nemen ze niet zo nauw in Suriname, een baan op de weg voor 1 auto, kan hier makkelijk met vier auto’s naast elkaar. De toeter is in het verkeer je beste vriend. We voelde ons een beetje een Surinaamse man, we moeten ons toch inleven in het andere geslacht. Wanneer wij fietsen, wordt er veel getoeterd, ik denk omdat we mooie fietsen hebben, maar dit hebben wij dus ook even gedaan. Muziek aan, ramen open en toeteren naar knappe mannen in ons boodschappenwagentje. Maandag was het alweer de laatste dag samen met de oma en tante van Leanne. Met onze gele auto (ik had niet eens zelf een gele auto besteld) hebben we de oma en tante van Leanne op het vliegtuig uitgezwaaid. Het was ontzettend leuk om ze te ontmoeten en heel gezellig, maar nu heb ik nog wel meer zin gekregen om mijn moeder en zusje alles te laten zien. Nog 3,5 week wachten. Met onze gele brommobiel zijn we daarna doorgereden naar school. Jaja, na 7 weken eindelijk lessen volgen. Wij hebben zelf een rooster samengesteld met vakken van geschiedenis en aardrijkskunde, omdat maatschappijleer hier niet wordt gegeven. Om vijf uur begonnen de lessen, dus vonden we het raar dat er om 5 voor 5 nog steeds geen mensen waren. Dus wij vragen aan de enige persoon om het hele schoolterrein waar de rest was, blijkt er in Paramaribo meerdere havo-gebouwen te zijn en stonden we dus bij de verkeerde te wachten. Snel in de auto gestapt, op naar het andere gebouw. Eerder die dag hadden we al een mailtje gekregen dat we die dag niet twee vakken konden volgen, omdat de ene vervroegd was. Maar omdat we op het verkeerde gebouw waren, hebben we toch nog de laatste les gehaald. Het vak sociale geografie is een samenvoeging van allerlei vakken die we al bij maatschappijleer hebben gehad, erg interessant dus om te kijken wat ze hier leren. Toch raar dat geen enkele docent heeft gezegd op welke locatie we les hadden, terwijl we ongeveer 40 mailtjes hebben gestuurd over de vakken. Vanmiddag hebben we weer een college, de docent hebben we al ontmoet, lokaal is bekend en dus moet het goedkomen. Deze week hebben we het eventjes druk met school: drie dagen colleges op de lerarenopleiding en een dag stage, maar gelukkig duurt deze drukte niet lang en hebben we vanaf volgende week ongeveer drie weken paasvakantie. Gisteren zou er op onze stage een docent komen om ons te beoordelen, maar om de een of andere reden is deze docent nooit gekomen. We doen onze best om zo duidelijk mogelijk te communiceren met de docenten, maar blijkbaar komt het niet helemaal aan. Wij hebben gisteren nog wel feedback gevraagd van de leerlingen, leuk om terug te lezen dat ze onze lessen leuk vinden. Sommige studenten waren heel creatief in het feedback geven: het haar van Leanne ziet er verzorgd uit en ik moet sneller fietsen. Wij vonden zelf dat we sneller fietsten dan de meeste Surinamers, maar ik zal er rekening mee proberen te houden ;). Als het aan de studenten ligt, mogen we ook permanent blijven, omdat we niet zo streng zijn als de meeste leerkrachten en ook omdat we actievere werkvormen gebruiken. Een student noemde zelfs dat maatschappijleer een ontspanningsuurtje was, die zullen we de volgende keer even aan het werk zetten. Maar eerst hebben we van stage 5 weken vakantie (twee weken tentamens en drie weken paasvakantie). Het Surinaamse leven is voor ons één grote vakantie. De hangmat zal de komende tijd ook vaker worden gebruikt, ik lig dus te hangen in 3, 2, 1 …

Lobi!