Avontuurlijk weekend

Twee maanden voorbij en voor de verandering hebben we iets gedaan wat ik niet leuk vond. Zat ik dan klaar op zaterdagochtend voor een nieuwe adrenalinekick, want we gingen zipline door de bossen van Suriname. Afgelopen zomer heb ik dit ook gedaan in Nederland en dat vond ik toen heel leuk, ik kwam zelfs van mijn hoogtevrees af. Ik durfde weer op het balkon over het randje te kijken, de ladder was voor mijn gevoel een stuk lager en traptredes met gaatjes vond ik een stuk minder eng. Dus in Suriname had ik Leanne met haar hoogtevrees ervan overtuigd dat we dit echt moesten doen en dat dit hielp tegen haar hoogtevrees. Debbie was na een paar nachtjes slapen ook overtuigd en Kim durft alles. Met zijn vieren in ons gehuurde autootje naar Berg en Dal voor de zipline. We moesten eerst een stukje berg beklimmen om vervolgens met vier kabels weer te landen op het laatste platform. Na de eerste kabel vond ik het al niet meer leuk, maar deze held op sokken moest wel door. Springen uit een vliegtuig vond ik niet eng, maar op het laatste platform vertelden de instructeurs dat we naar beneden moesten abseilen. Ik moest wel, beide opties waren niet geweldig: of blijven staan op een 8 meter hoog platform of naar beneden abseilen. Ik heb uiteindelijk toch gekozen voor abseilen, omdat ik wist dat er drank in de auto lag. Deze drankfles zouden we ’s avonds soldaat maken, maar het avontuur was nog niet voorbij. Tegen de instructeurs heb ik nog vriendelijk tot ziens gezegd, wetende dat ik nooit weer terugkom hier, maar altijd blijven lachen. Onze volgende bestemming was Ston-eiland bij het Brokopondomeer. Hier zouden we overnachten. Dus hop in onze koekblik naar Ston-eiland. Halverwege de rit veranderde het asfalt in een rode zandweg met diepe kuilen, slingerend om de kuilen heen, belandde we bij het volgende hoogtepunt (letterlijk). Hoe kregen wij dit boodschappenwagentje de heuvel op. Kim heeft ons over heuvel nummer 1 geholpen, maar daar stond heuvel nummer twee op ons te wachten, deze was nog steiler en een minder lange aanloop. De auto kregen wij hier nooit bovenop, dus hebben we maar gebeld met het resort. Uiteindelijk kwam de beheerder op zijn scootertje naar ons toegereden, hij had de weg ook niet helemaal onder controle want onze spiegel werd er bijna afgereden. Wij wisten het wel, wij zijn omgekeerd naar huis. Genoeg avontuur voor ons vandaag. Slapen in ons eigen bedje en de volgende dag weer op avontuur met onze koekblik. Deze reis ging naar colakreek, lekker relaxt zwemmen in water met de kleur van cola. Onder water waren we best bruin. Boven water zijn we trouwens ook weer lekker bijgekleurd. Tot dusver een prima avontuurloos dagje. Helaas moesten we ook weer 50 kilometer naar huis. Halverwege rammelde de voorkant bij het wiel. Wij uitstappen en we zagen al dat de binnenkant van de wielbumper los zat (Sorry, ben geen autotechnicus, dus weet ook niet hoe dat heet, maar het is in dat gat waar het wiel in zit). Een paar kilometer verder op zijn we naar de supermarkt gegaan om tape te halen, bumper weer vastgeplakt en gaan met die banaan. Tot zover het avontuur op zondag en voor dit weekend.

Dat iets niet doorgaat wat we gepland hadden, komt wel vaker voor. Afgelopen week moesten we in totaal zes uren colleges volgen waarvan er uiteindelijk maar drie door zijn gegaan. Voor de ene les waren we op de verkeerde locatie, de andere les was een dubbele boeking (de roosters die we hadden gekregen, klopte blijkbaar niet) en de laatste les ging niet door omdat de docent een vergadering had. De andere vakken waren interessant, we volgen o.a. ook de geschiedenis van Suriname. Bij de andere vakken hebben we wel enige overlap met wat we al geleerd hebben bij maatschappijleer. Soms moet je bedenken wat je de afgelopen tijd geleerd hebt, maar deze week beseften we dat we al best veel hebben geleerd bij maatschappijleer. In de vorige blog schreef ik nog dat we volgende week vakantie hadden, maar elke docent heeft weer een ander idee van vakantie vieren. We bekijken het gewoon per dag, maar voorlopig moeten we nog even naar school. Maar dat vinden we niet erg hoor, we kunnen het nog wel volhouden.

Wie het ook kan volhouden, is een jongen op WhatsApp. De eerste week kreeg ik een appje van een jongen die zichzelf ‘lil neger’ noemt (Ik wil niet weten waarom hij zichzelf zo noemt, maar kan wel inbeelden hoeveel hij in zijn broek heeft). Hij dacht dat ik een ander was, omdat mijn nieuwe Surinaamse nummer niet zo nieuw was en dus van een ander is geweest. Na het bekijken van mijn profielfoto wist meneer dat ik niet een man was. Hij vervolgde zijn (eenzijdig) gesprek met de opmerking: “Oh, je bent een vrouw”, “30 jaar”, “Ben je stagiaire of ontvlucht je gewoon de kou in Nederland”. Ik heb hierop alleen geantwoord dat ik geen 30 ben, ik word dan volgende week wel een jaartje ouder, maar niet opeens 8 jaar ouder. Meneer probeerde het gesprek te vervolgen, maar ik heb niet meer geantwoord. ‘Lil neger’ was in het binnenland en wilde mij graag zien als hij weer in Paramaribo was, niet geantwoord en ook maar direct geblokkeerd van WhatsApp. Maar meneer bleef volhouden en sms’te mij of ik die avond ook naar een café kon komen om hem te ontmoeten. Ja daaaag, ik bleef ook volhouden en heb dus weer niet geantwoord. Hij heeft zelfs nog een keer gebeld, maar dit zag ik te laat. Hij geeft niet snel op, maar dit keer geldt het niet dat de aanhouder wint.

Het zal jullie misschien verbazen, maar wij moeten huiswerk maken, dus toedeledokie!