Feestweek in Su!

Wat een ontzettend leuke verjaardag heb ik gisteren (en ook al eergisteren) gehad. Maandagmiddag had Leanne een hint gedropt dat ik mij wel leuk aan moest kleden, omdat we na school niet direct naar huis zouden gaan. Leuk aankleden is hier altijd al een beetje lastig icm school, omdat je geen hemdjes aan mag en ook niet iets tot boven de knie, al snel komt het dan bij mij op een spijkerbroek en een t-shirt (de kofferinhoud was maar beperkt). Eerst maar naar school, we mochten iets eerder weg en zijn dus nog wel langs huis gegaan voor dat we om half 8 op de plaats van bestemming moesten zijn. Deze mevrouw was maandagavond nog jong en onvolwassen en had nog geen verstand (inmiddels ben ik 23 en is dat er wel) en was dus toen zo dom om de verkeerde sleutel mee te nemen naar buiten, terwijl ze het hekwerk al op slot deed. Komt dit jullie bekend voor? Klopt, dit heb ik een aantal weken geleden ook al gedaan en toen hebben we met behulp van een lange stok en de buurman de sleutels uiteindelijk toch naar buiten gekregen, dit keer lukte het ons binnen 10 minuten! Nieuw record, hopelijk wel de laatste recordpoging. Want een ezel, … tsja, laat ook maar, ik ben dus blijkbaar niet een ezel. Uiteindelijk zijn we naar Squeezy Hotpot gegaan, ik omschrijf het maar als een soepgourmet: je hebt een pan soep midden op de tafel op het vuur staan, je gooit er groente en vlees in en je wacht tot dat het kookt en je doet het in je eigen soepkommetje. Dit deden we natuurlijk niet alleen, de lieve huisbazen hadden dit geregeld, samen met twee collega’s/huisgenoten van hen hebben we een heerlijke avond gehad. Tijdens het etentje had Leanne de volgende verrassing alweer gegeven. Ik moest klaar staan op dinsdagmiddag om half 3 en er zat een klein cadeautje bij: een keukenschort. Al snel wist ik het hele verhaal, een kookworkshop! Maar eerst nog even genieten van niet hoeven te koken en alleen maar nuttigen. Van Marisha, onze huisbaas, heb ik een mooie Surinaamse ketting gekregen. Na het eten, zijn Leanne en ik samen met Kim en Debbie naar het casino gegaan, ik was tenslotte bijna jarig en dus moest het wel geluk brengen. Nou niet echt, maar ik heb wel mijn laatste minuten als 22-jarige daar uitgezeten. Om twaalf uur feliciteerden ze mij natuurlijk, ik denk dat de zaal dacht dat ik de jackpot had gewonnen. Die heb ik ook wel gewonnen hoor met deze lieve vriendinnen. De kookworkshop was dus een verrassing, maar volgende week zaterdag ga ik ook in een helikopter vliegen: whoeeee!! Het casino was een grote flop, dus hebben we er thuis maar een paar op gedronken. Kim vroeg al stiekem of ik ook even naar de wc moest, ik snapte de hint. Verstopt in een klein wc-hokje, wachtende op een nieuwe verrassing. Toen ik naar buiten mocht komen, werd er de beroemde ‘happy birthday’ gezongen, het confettikanon, donuts met slagroom en discokorrels en een fles drank konden natuurlijk niet ontbreken. Ze hadden zelfs een getallenballon gekocht van mijn leeftijd. Ze hadden alleen de 8 voor een 2 aangekeken, dus stond er 83, maar gelukkig is dat pas over 50 jaar. Heb ik die ballonnen tenminste al. Wat al een leuke avond vol verrassingen. De volgende ochtend moesten we natuurlijk taart eten, dus wij naar de supermarkt en de bakker voor lekkere dingen, we hebben heerlijke, oerhollandse appeltaart gegeten. ’s Middags werd ik dus verwacht bij een kookworkshop, samen met een hele lieve vrouw hebben we een maaltijd klaargemaakt waar je u tegen zegt. Iets met vis en kip en heel veel lekkere kruiden. Als kers op de taart een toetje met vuurwerk en de dag kon niet meer stuk. Vorige week vroeg ik mezelf nog af of ik mij jarig kon voelen in een land ver bij mijn familie vandaan, maar het is zeker gelukt en dat alles te danken aan Leanne, Kim en Debbie. Dankjewel lieve meiden voor deze leuke dag(en). Vrijdag wordt het feestje nog lekker verder gevierd in een café, dus ben je heel toevallig in Paramaribo, mag je altijd langs komen!

Maar dat over mijn verjaardag, nu de rest van de week:

We hebben vakantie, drie weken lang niks voor stage en ook geen lessen volgen op de lerarenopleiding. Dit hebben we wel verdiend na vijf dagen vorige week naar school te zijn gegaan, zelfs op zaterdag! Ja, jullie lezen het goed. Deze twee zijn op ZATERDAG naar school gegaan. Niet naar het klaslokaal, maar samen met de lerarenopleiding van geschiedenis zijn we naar het nationale archief geweest. Voor ons onderzoek richten we ons op de verschillen tussen het onderwijs in Nederland en in Suriname en daarbij zijn we dus maar even de boeken ingedoken om de geschiedenis van het onderwijssysteem hier te onderzoeken. Na deze nieuwe ervaring voor ons om op zaterdag op school te zijn, gunde we onszelf een leuke dag. We zijn met Kim en Debbie naar het zwembad geweest, hebben daarna gelasergamed en eindigde we de avond in Euphoria. Daar kwam Brace optreden, voor de mensen die nu zich nu afvragen over wie heb ik het: Brace is een rapper van vroeger (toen ik nog een klein pubermeisje was) en hij heeft een aantal jaren geleden meegedaan met the Voice. Ach, het was voor vrouwen gratis, dus ja wat hadden we te verliezen. Debbie en Kim waren wel goed voorbereidt naar Euphoria gekomen door de hele week al spraakberichten van liedjes naar ons te sturen. Leanne en ik hadden iets minder goed gestudeerd op de teksten. Voor twaalf uur konden we gratis naar binnen, zo Nederlands zijn we dan wel om dus voor twaalf uur naar binnen te gaan. Eerst een paar dansjes doen op de muziek van de DJ, wachtende op de hoofdact. Na 2,5 uur werd het alom bekende: Let’s make some noise ….. En toen kwam er toch een rare rapgroep, genaamd Rise-L. Misschien wel heel bekend, maar niet in Euphoria en ook niet bij ons. Vooraan stonden vier vrouwen mee te joelen en te dansen, maar de rest van de zaal keek elkaar raar aan, wanneer kwam Brace? De beveiliging had ook door dat dit niet echt aansloot bij het publiek, de helft van de zaal was inmiddels naar huis gegaan. De rapgroep werd vriendelijk verzocht om het laatste nummer te starten. Toen moest Brace wel komen toch? Nou niet dus, er kwam nog een rapgroep, gelukkig duurde dit ook niet lang en kon Brace eindelijk beginnen. Om 3.15 begon hij dan eindelijk. De techniek liet wat te wensen over, zo ook de blazers. Een beetje frisse lucht door een rookmachine is niet verkeerd, maar wel als dit vaak gebeurd en ook wanneer je Brace niet eens meer kon verstaan. Na een half uur hadden wij het wel gezien en zijn wij maar naar huis gegaan. We hebben alsnog een leuke avond gehad, alleen al door het idee dat de organisatie zo slecht was dat het lachwekkend werd. Zo is er altijd wel wat te beleven in het leven van Janet en Leanne. Voor meer verhalen over ons, kunnen jullie voor 20 euro elke dag een update krijgen. Wij kunnen niet beloven dat de update geen foto is van een cocktail, we moeten toch iets met die 20 euro ;)

Lobi!